قالیشویی ,

  در گذشته تقریبا تمامی افراد قالی و فرش‌های خود را در حیاط می‌شستند، اما با شهری شدن زندگی‌ها و نیز آپارتمانی شدن بیشتر خانه‌ها، این امکان از بین رفته است. از این رو بسیاری از افراد شست و شوی قالی و فرش‌های خود را به قالیشویی‌ها می‌سپارند.

امروزه قالیشویی به یکی از مشاغل پرسود و پرطرفدار تبدیل شده و بسیاری از افراد به دنبال راه اندازی قالیشویی هستند تا بتوانند از این طریق درآمد بالایی به دست آورند. اگر به دنبال شغلی کم دغدغه و با درآمد مناسب هستید، راه اندازی قالیشویی گزینه مناسبی برای شما خواهد بود.

  قالیشویی مکانی است که، در آن عملیات خاک گیری، شستشو، دارکشی، پرداخت انواع فرش و مرمت فرش های دستبافت انجام می‌شود. قالیشویی ها به دو بخش اصلی تقسیم می‌شوند که عبارتند از : بخش شستشو و آبگیری، بخش و فضای خشک کن ها و انبار ها. در بخش اول ابتدا فرش ها را شستشو می‌دهند، سپس فرش ها را به داخل آبگیر انتقال می‌دهند. فرش ها را می‌توان به صورت دستی شستشو داد و یا برای شستن‌ آنها از دستگاه های اتوماتیک استفاده نمود. پس از آبگیری، فرش ها را به بخش خشک کن منتقل می‌کنند. اگر قالیشویی در منطقه گرمسیری احداث شود، می‌توان فرش ها در مقابل نور آفتاب قرار داد تا خشک شوند. اما اگر قالیشویی در منطقه سردسیری احداث شود، باید یک گرمخانه برای خشک کردن فرش ها احداث شود. پس از خشک شدن فرش ها‌ آنها را به انبار منتقل می‌کنند. در قالیشویی باید 3 انبار وجود داشته باشد، در یکی از انبار ها فرش های کثیف نگهداری می‌شوند. در انبار دوم فرش های تمیز نگهداری می‌شوند. در انبار سوم نیز مواد شوینده نگهداری می‌شوند.

اگر قالیشویی را به دو بخش اصلی تقسیم کنیم:

بخش اول : شستشو و آبگیری

بخش دوم : فضای خشک کن و انبار ها

بخش اول : شستشو و آبگیری با توجه به نوع تجهیزات به حدود ۱۰۰متر مربع فضا احتیاج دارد.

آبگیر: فضایی معادل ۵ متر مربع و سالن شستشو ( شور) مساحتی معادل ۴/۵× ۱۰ متر را اشغال می‌کند که در این مساحت می‌توان ۳ فرش ۳×۴ را همزمان روی سکو پهن کرد. مسلم بدانید که اگر شما از دستگاه شستشوی اتوماتیک میزی استفاده کنید حتی فضای قسمت شستشو به کمتر از ۵×۳ متر مربع خواهد رسید .البته فضایی را باید جهت استقرار فرش مقابل دهانه ورودی آبگیر در نظر داشت تا فرش را بتوان داخل آبگیر جاسازی کرد. پس فضای کلی سال شور را می‌توان ۱۰۰ متر در نظر گرفت.

بخش دوم : انبارها و سالن خشک کن

انبارها شامل : انبار فرش کثیف و انبار فرش تمیز و انبار مواد شوینده و تجهیزات جانبی شامل مبل شور و … است.

انبار فرش کثیف :

اصولا فرش را در زمان ورود نمی‌توان بلافاصله به سالن شستشو هدایت کرد بلکه باید منظم بر طبق برنامه تحویل داخل یک اتاق نگهداری کرد تا نوبت به شستشوی آنها برسد.( اگر بخواهیم روزانه ۱۰۰ فرش را شستشو کنیم پس باید ۵۰ فرش را در انبار نگهداری کنیم و این فضایی معادل ۳× ۴ متر مربع را اشغال می‌کند و این فضا لزوما نباید دارای درب و دیوار باشد بلکه می‌توان با ام دی اف مرزها را از هم جدا کرد.

انبار فرش تمیز:

می توان فرشها را دقیقا مثل انبار فرش کثیف در همان فضای ۳× ۴ جا داد.

انبار مواد شوینده و تجهیزات جانبی :

در فضای معادل ۳×۲ می‌توان مواد و تجهیزات را جا داد

اگر فرشها را لوله شده قرار دهید هر فرش عرض ۳۵ سانتی متر را اشغال می‌کند و ۹ فرش را کنار هم قرار بدهید فضایی معادل ۹×۳۵ = ۳۱۵ سانتی متر و طول نهایتا ۴ متر را اشغال می‌کند، حال اگر ۸ ردیف روی هم بچینیم ۷۲ فرش را جاسازی کرده ایم.

خشک کن فرش :

اگر در منطقه گرمسیر قصد ایجاد قالیشویی را دارید پس به گرمخانه جهت خشک کردن نهایی فرش نیست و کافی است فرشها را در مقابل آفتاب و روی لوله هایی آویز کرد و برای ۵۰ فرش به فضای ۱۰×۵ نیاز است و در غیر اینصورت شما به حداقل ۱۵×۴ متر مربع فضا احتیاج دارید تا بتوانید ۵۰ فرش را با حرارت هیتر و یا مشعل گرمخانه خشک کنید.خبر خوب این هست که در صورت استفاده از آبگیرهای سرعت بالا، سرعت وکیفیت خشک کردن به مراتب بالاتر خواهد بود و انرژی کمتری هم در گرمخانه مصرف خواهد شد و ضمنا بعلت آبگیری فوق العاده و ۹۸ درصدی در آبگیر لوله ای پرسرعت، فرش دچار زردی نخواهد شد و دیگر نیازی به مصرف کلر جهت پاک کردن لکه های زردی هم نخواهد بود.

تا اینجا ۱۰۰ متر مربع برای سالن شستشو

۱۲ متر مربع برای انبار کثیف

۱۲ متر مربع برای فرش تمیز

۶ متر مربع برای مواد شوینده و تجهیزات

۶۰ متر مربع برای خشک کن ( گرمخانه)

جمعا شد : ۱۹۰ متر مربع

دفتر و نگهبانی و رفاهی کارگران را می‌توان در دوطبقه روی هم در نظر گرفت.

هر خط قالیشویی از ۳ دستگاه اصلی تشکیل شده است :

۱ – گردگیر                                    ۲- شستشو                            ۳-آبگیر

گردگیر :

۱- ضربه ای

۲- دورانی

گردگیر ضربه ای : در این گردگیر به روی فرش، تسمه های آهنی یا لاستیکی می‌خورد که در این حالت به دو کارگر همزمان احتیاج است و احتمال وارد آمدن خسارات زیادی به فرش بالا است.

گردگیر دورانی : در این گردگیر چند فرش به صورت همزمان داخل گردونه قرارداده می‌شود و با بسته شدن درب حدود ۱۵ دقیقه سبد چرخش می‌کند. البته در این مدل کارگر برای گردگیری انتظار نمی‌کشد و ضمنا در صورتی که سرعت و قطر گردگیر درست و به نسبت صحیح طراحی شده باشد احتمال آسیب به فرش به صفر می‌رسد.

دستگاه شستشوی فرش:

هزینه برق مصرفی :

با یک آبگیر لوله ای و یک پولیشر ۲ برس در زمان اوج کار ( اسفند ماه) برای شستن ۱۰۰ فرش در روز، هزینه ماهیانه تقریبی معادل  ۸۰۰۰۰ ( هشتاد هزار) تومان را در برخواهد داشت

مصرف آبگیر لوله ای فرش دلتا ،حدود ۴ تا ۶ آمپر سه فاز دائمی است.

مصرف برق دستگاه پولیشر ۲ برس معادل ۴/۵ آمپر سه فاز خواهد بود.

مصرف برق برای پمپ آب و روشنایی و … معادل ۲۰ آمپر تک فاز خواهد بود که بسیار ناچیز هست.

نحوه خشک کردن فرش و قالی پس از خروج از آبگیر:

پس از آبگیری فرش در آبگیر، تقریبا ۹۸ درصد آب فرش گرفته شده و باید رطوبت باقیمانده از فرش خارج گردد. بدیهی است که در مکانهایی که امکان استفاده از آفتاب است و البته گرد و غبار وجود ندارد نیازی به ایجاد گرمخانه نیست.

در این حالت فرشها را روی لوله هایی در جلو آفتاب آویزان می‌کنیم تا پس از حدود یک ساعت فرشها، کاملا خشک شوند.

البته بعضی از قالیشویان که فضای زیادی در اختیار دارند ترجیح می‌دهند تا فرشها را روی ماسه بادامی چندلایه با ضخامت تقریبی ۷ سانتی متر، پهن کرده و در زمانی که فضا برای بقیه فرشها کافی نبود، فرشهای پهن شده روی ماسه به روی لوله ها انتقال یابند تا لحظات آخر خشک شدن را روی لوله سپری کنند.

گرمخانه:

در صورتی که قالیشویی در شهرهایی احداث شود که رطوبت بالا باشد و یا گرد و غبار در محیط پراکنده باشد، بهترین حالت استفاده از گرمخانه یا تونل حرارتی است.

شما می‌توانید در یک فضای بسته با ایجاد حرارت و ایجاد سیستم گردش هوای گرم وخروج رطوبت به صورت دائمی یک فضای مناسب جهت خشک کردن فرش بوجود آورد.

این فضا را می‌توانید از مصالح دائمی نظیر سیمان استفاده کنید و یا در صورتی ملک شما استجاری است،می توانید از کانکس یا ایرانیت و … برای ایجاد دیوارها وسقف استفاده کنید.

به طور کلی گرمخانه به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود:

۱- فضای گرمخانه:

همانگونه که قبلا توضیح داده شد، جهت خشک کردن فرش به فضایی نیاز است که گرما در آن گردش کند و رطوبت خارج شود ( حمام بخار درست نشود).

فضای تقریبی در حدود ۱۵×۴متر مربع برای حدودا ۵۰ فرش نیاز است .اگر محل، دائمی هست از مصالح دائمی نظیر سیمان استفاده کنید و اگر نه، از پنلهایی که با اتصالات جداشدنی نظیر پیچ و مهره بهم وصل می‌شوند. دیوار و سقف درست کنیدو یک پوشش از سیمان روی پنلها بکشید. حتما جایی برای قرار گرفتن هواکش ویا فن به تعداد مناسب در نظر بگیرید.هیتر باید به گونه ای قرار بگیرد که حرارت بصورت وزشی به پایین فرشه برخورد داشته باشد.

۲- سیستم گرمایشی و تهویه مناسب :

اگر در محیط خشک کن، رطوبت خارج نشود عملا یک حمام بخار درست می‌شود و فرشها خشک نمی‌شوند و زرد می‌شوند.پس هیتر مناسب و هواکشهای مکنده باید به گونه ای نصب شوند که جریان گرمایی گردش داشته باشد.بهتر است هیتر در پایین و هواکشها در سقف و انتهای طرف مقابل هیتر قرار بگیرد، چرا که گرما به خودی خود به سمت بالا حرکت خواهد داشت.

۳- محل و نحوه قرار گرفتن فرشها:

فرشها را به دو شکل می‌توانیم در گرمخانه قرار دهیم. یکی شکل معمول آن هست که فرشها راروی لوله هایی آویزان می‌کنیم و دیگری خواباندن فرش روی یک توری کشویی بصورت طبقاتی، بدین شکل که فرشها روی کشوهایی قرارداده می‌شوند و سپس به سمت داخل هل داده می‌شود.

در این حالت جای لوله در وسط فرش نخواهد ماند و البته در حالتی که فرشها روی لوله ها آویزان شوند، اگر از لوله با قطر بالاتر استفاده شود احتمال جای لوله روی فرش کمتر خواهد بودو یا اصلا نخواهد بود.

وضعیت فاضلاب به چه شکلی باید باشد؟

از آنجاییکه آب شستشوی فرش، محتوی آلاینده ها و موادشیمیایی است، مسلما به دلایل بهداشتی و زیست محیطی باید مکانی جهت انباشته کردن فاضلاب در نظر گرفت.

مکان فاضلاب ممکن هست به یکی از فرمهای زیر شکل بگیرد:

۱-چاهی به نسبت حجم کار حفر گردد

۲-فاضلاب در مسیر ورود به فاضلاب شهری نظیر رودخانه فاضلابی،جوهای آب و … هدایت گردد.

۳-فاضلاب را تصفیه کرد.

کارگاه قالیشویی وکارواش قائم دارای مهارت در شستشوی انواع قالی،فرش، گلیم، موکت،پتو وملحفه است این اقلام را پس از شستن و رفو و خشک در بسته بندی های پلاستیکی و کاور قرار داده و با سرویس تحویل مشتری می‌گردد.

همچنین در بخش کارواش انواع ماشین های سبک و سنگین را شستشو می‌دهد خصوصا ً موتور ماشین‌های سنگین راپس از تمیز کردن روغن موتور آن را شسته و این کار باعث کارایی بهتر و عمر طولانی موتور می‌شود. زیر بنای این کارگاه عبارتند از یک سوله به مساحت 300مترمربع و یک قطعه زمین به مساحت 100مترمربع که سوله برای شستن قالی و غیره و بخشی از زمین مورد نظر را محوطه سازی کرده برای خشک کردن قالی و غیره وبخش دیگر زمین را برای کارواش مورد استفاده قرار می‌دهیم.

سایر تجهیزات وامکانات کارگاه عبارتند از دستگاه قالیشویی، مینیکس، جاروبرقی، گردگیر، اتو پرس و یک دستگاه کمپرسر هوا.

موانع ورود به این صنعت نداشتن سرمایه و تسهیلات کافی است از خصوصیات خدمت ما صرفه‌جویی در وقت خانم‌ها و آسان کردن کار آنهاست وجه متمایز خدمت ما این است که با شستشو به وسیله‌ی ماشین آلات هم کار راحت تر است و هم صرفه جویی در وقت اما با شستشوی قالی با دست هم زحمت فراوان دارد وهمخستگی و درد های کمر درد و با درد به همراه دارد نحوه‌ی خدمت ما مستقیم است یعنی از خانه تحویل گرفته شسته ودوباره تحویل می‌دهیم.

فعالیتهای کارگاه قالیشویی پس از تأسیس

مراحل شستشوی فرشها در این مجموعه:

مقدمات شستشو:

1. غبارگیری معمولی
2. غبارگیری ماشینی

الف- غبارگیری با ضربه زنهای مکانیکی ب- غبارگیری با دستگاههای مکنده ج- دستگاههای جدید غبارگیری

3-بازرسی

4-رفوکاری

5- لکه گیری

• غبارگیری

غبار همیشه به صورت ترکیبات مختلفی در هوا وجود دارد و ممکن است به صورت ذرات آهن، کربن به شکل دوده،آلومین .و سایر مواد به داخل پرز فرش نفوذ کند. ذرات ریز غبار به صورت لایه ای نازک روی سطح و داخل پرزهای فرش نفوذ می‌کند. این لایه ها جذب کننده ی رطوبت نیز هستند و در بلند مدت به صورت لکه های چرک روی سطح فرش پدیدار می‌شوند و حتی باعث پوسیدگی فرش نیز می‌گردند.

کانونهای اجتماع غبار و خاک در درون فرش مکان مناسبی برای زندگی انواع حشرات مانند بید است که می‌توانند الیاف پشم را بجوند و از بین ببرند. بنابراین غبارگیری فرش هراز گاهی الزامی است.

بهترین وسیله برای زدودن گرد و خاک و تمیز نمودن فرش جاروهای دستی و معمولی(جاروهای رشتی و مشابه آن ها) است .استعمال این قبیل جاروها با وجود آن که وقت بیشتری را گرفته و تا حدودی خسته کننده می‌باشند. معهذا جهت دوام فرش بیشتر توصیه می‌شوند.

به کار بردن جاروهای برقی با دور کم هر چند روز یک بار بدون اشکال است ولی هرگز نباید از جاروهای برقی که برس های چرخنده دارند بکار برد، چه حرکات چرخشی این برسها باعث شکسته شدن الیاف پشم و کنده شدن گره ها از جسم فرش می‌شود و همچنین از گردش جاروبرقی در اطراف محل ریشه ها اکیداً خودداری می‌شود چه با این عمل ریشه ها به داخل دستگاه مکیده می‌شود و از بین می‌روند نوصیه می‌شود هر چند هفته یکبار با جاروبرقی و یا جاروی معمولی پشت فرش نیز جارو شود چون این عمل گرد و خاک و ناپاکی هایی که در پشت فرش رخنه نموده اند، زدوده خواهد شد.

در غبارگیری قالی و قالیچه ها هیچ گاه مانند پتو و ملافه روزانه آنها را تکان نداده و از پنجره و بالکن آویزان نکنید. چون تکان دادن روزانه‌ آنها سبب شل شدن تدریجی گره ها و کنده شدن آنها از جسم فرش می‌شود ( شدت خسارت بیشتر در محیط جانبی فرش بروز می‌کند) و هم چنین آویزان کردن قالی و قالیچه ها علاوه بر آن که‌ آنها را در معرض نزولات آسمانی قرار می‌دهد موجب آن می‌گردد که رنگ این دست بافت ها نیز در اثر اشعه آفتاب به شدت تغییر نماید.

به دلیل وجود ذرات خاک و گردوغبار که در لابه لای پرز فرش نفوذ کرده اند می‌بایست قبل از شستشو آنرا به خوبی غبارگیری نمود. چنانچه ذرات گردوغبار از میان فرش خارج نگردند هنگام شستشو با آب ترکیب شده و تشکیل لایه ای شبیه گل در انتهای پرز فرش می‌دهند که پس از مدتی باعث پوسیدگی زودرس فرش می‌شود. در این حالت با کوچکترین ضربه های ناگهانی و حتی با تا نمودن فرش جهت حمل و نقل احتمال ترکیدگی و پاره شدن فرش بسیار است.

قبل از شستشو غبارگیری به طرق مختلف صورت می‌گیرد :

1- غبارگیری معمولی (دستی)

در این حالت به چند روش فرش غبارگیری می‌شود :

- برخی فرش را به پشت روی زمین پهن کرده و با چوب به پشت آن می‌زنند، سپس فرش را کنار زده و گردوخاک و سایر موادی که بر روی زمین ریخته شده جمع می‌نمایند و روی فرش را با جارویی زبر می‌روبند.

- برخی نیز فرش را از پشت بر روی یک شبکه ی توری فلزی که در ارتفاع مناسبی از زمین قراردارد پهن با چوب و یا وسیله ی دیگری به پشت آن می‌زنند. در این حالت کلیه ذرات گردوغبار از فرش خارج شده و چون بین فرش و زمین فضای خالی است ذرات گردوغبار دوباره به داخل فرش نفوذ نمی‌کند.                         
- در برخی موارد چهار نفر هر یک گوشه ای از فرش را گرفته و به ترتیب ضربه ای موجی شکل را به فرش وارد می‌سازد و به این ترتیب فرش از چهارطرف تکان داده شده و آلودگیهای آن خارج می‌گردد.     
( نکته : ضربات چوب نباید بنحوی محکم باشد که به بافت فرش لطمه بزند .)

- برخی نیز فرش را محکم به زمین یا سطح سفتی می‌کوبند تا غبار آن خارج شود.

البته کوبیدن فرش بر زمین از جمله اعمال نادرست و بدترین نوع غبارگیری فرش است، زیرا احتمال هر نوع آسیبی وجود دارد که موجبات گسیختگی تارپود و پرز فرش را فراهم می‌آورد.

چنانچه فرش کهنه و قدیاست یا دارای قسمتهای رفو شده باشد، هرگونه غبارگیری دستی که همراه با ضربات شدید و ناگهانی باشد باعث وارد شدن آسیب های جبران ناپذیر به فرش می‌گردد.

• شاید بهترین روش در مورد فرشهای جوان و نو بافت آن باشد که فرش را از یک ارتفاع مناسب آویزان نمود و با چوب به آهستگی و از پشت به آن ضربه زد.

• در مورد فرشهای قدیمی بهتر آن است که با استفاده از بررسیهای نرم ذرات گردوغبار از لای پرزهای فرش بیرون آورد. سپس با جاروهای برقی ذرات گردوغبار را از درون پرز فرش بیرون کشید.         
(نکته: در هنگام استفاده از جاروبرقی بهتر است نوک مکنده آن با فاصله ای مناسب از سطح فرش قرار گیرد تا ذراتی که از فرش خارج شده و در هوا معلق نشده اند به خوبی جمع شده و دوباره به داخل فرش وارد نشوند .)

2- غبارگیری ماشینی :                                                       
امروزه با پیشرفت فن آوری، ابزارها و ماشین آلات خاصی برای غبارگیری فرش طراحی و ساخته می‌شود.   

الف : ماشین های ضربه زن مکانیکی:

نمونه های قدیمی تر این ماشین ها دارای عرض زیاد بین 5-4 متر و طول بسیار کم بین 2-5/1 متر است .درون این دستگاه دو محور استوانه ای قرار دارد که به هریک تسمه های پلاستیک یا برزنتی بسته شده است .هنگامی که دستگاه روشن می‌شود، فرش از یک طرف به داخل آن هدایت می‌شود. ابتدا توسط برسهای مخصوص پرز فرش شانه می‌شود تا از حالت نمدی و خوابیده خارج شده و بلند گردد. سپس توسط ریلهای مخصوصی فرش به میان محورهای گفته شده هدایت می‌شود. محورهای مذکور به علت گردش سریع به دور محور طولی، تسمه های برزنتی یا پلاستیکی را به صورت مکرر به پشت و روی فرش می‌کوبند.

با توجه به این که پرزهای فرش توسط برس ها حالت ایستاده یافته اند ذرات گردوغبار به راحتی از درون آنها خارج می‌شوند. به این ترتیب تمام فرش از یک طرف وارد غبارگیری شده و از طرف دیگر خارج می‌گردد.   
این عمل قبل از شستشو و در طول شستشو انجام می‌شود و دور برس غلطکتی برحسب نو و کهنه بودن و یا ضخامت فرش تنظیم شده و ضرب دستگاه حتی الامقدور نباید محکم باشد.

در مورد فرشهای قدیمی و رفو شده باید دقت شود تا آسیب جدی به فرش وارد نشود، زیرا با ضربات شدید در این دستگاه ممکن است فرش دوباره پاره شود و نیاز به ترمیم مجدد باشد

ب- غبارگیری با دستگاه مکنده :

گرد و غبار قالیهای کهنه بوسیله برس یا جاروی نرمی در جهت خواب فرش جارو شده و بوسیله دستگاه مکنده جمع آوری می‌شود .در این حال باید شدت مکثی دستگاه برحسب نو و کهنه بودن و یا ضخامت فرش بنحوی تنظیم شود که ضمن خارج کردن گرد و غبار و کثافات از فرش باعث کنده شدن الیاف و پرزهای فرش نشود.

(نکته : هنگام تمیز کردن قالبهای کهنه باید نسبت به « خواب» قالی توجه مخصوص مبذول گردد، چرا که بهم خوردگی و آشفتگی در خواب قالی پیدا شود « بافت قالی» تغییر شکل می‌یابد و سبب پخش شدن اشعه انعکاسی می‌گردد، در چنین حالتی قلی « بدنما » شده و لکه دار جلوه گر می‌شود.)

ج- دستگاههای جدید غبارگیری:

    در طی سالهای اخیر در ساخت دستگاههای غبارگیری پیشرفت جدیدی به وجود آمده است. دستگاههای جدید غبارگیری از بازده بالایی برخوردارند و می‌توان در زمان کوتاهتری تعداد زیادی فرش را غبارگیری نمود.

این دستگاه در واقع گردونه ی بزرگی است متشکل از یک استوانه بزرگ توری شکل، که در درون اتاقک بزرگتری قراردارد. گردونه متحرک از میله های فلزی ساخته شده است و تا حدودی شبیه ماشین های لباسشویی عمل می‌نماید. اتاقک این دستگاه دارای در بزرگی است که پس از قراردادن تعداد مشخصی فرش ( برمبنای گنجایش دستگاه ) داخل آن، بسته می‌شود. سپس گردونه داخل دستگاه به حرکت درآمده و با سرعت به دور خود می‌چرخد. فرشها براثر حرکت دورانی از پایین به بالای گردونه و بالعکس حرکت کرده و براثر آن گردو خاک آن کاملاً گرفته می‌شود. گردوغبار خارج شده از فرش توسط کانال مکش هوا که زیر اتاقک قراردارد از میان میله های گردونه خارج شده و بوسیله کانال در یک جا انبار می‌گردد. گاه امتداد این کانال به درون حوضچه های آب است تا از آلودگی هوا نیز کاسته شود و هر از گاهی آب حوضچه تخلیه می‌شود.

(نکته: در صورت استفاده از ماشین های غبارگیری جدید باز هم باید ابتدا قالبهای کهنه و قدیمی را شناسایی نمود. زیرا براثر حرکت مداوم قالبها در درون دستگاه ممکن است صدمات خاصی به فرش وارد گردد. گرچه در این دستگاه نسبت به دستگاههای قدیمی حفاظت فرش بیشتر است و صدمه کمتری به آن وارد می‌گردد .)

3- بازرسی :

پس از انجام غبارروبی، قبل از شستشو، فرش روی زمین گسترده می‌شود و از نظر وجود لکه، سوراخ و پوسیدگی بررسی می‌شود تا از ایجاد خسارت احتمالی در حین مراحل شستشو جلوگیری نمایند. 
گلیم بافی و ریشه ها را قبل از شستشو بازدید کرده و ریشه ها را کاملاً از هم جدا نموده و در صورت لزوم مجدداً انتهای ریشه ها را به صورت دسته های جدا می‌بندند.

4- رفوکاری :

پس از بررسی فرش و شناسایی نقاط آسیب دیده در مرحله بعد باید سوراخها را چنانچه قابل ترسیم است، رفو نمود.

5- لکه گیری ( لکه زدایی):

;بعد از رفو کردن، فرش را لکه گیری می‌کنند. هرگاه فرشی در اثر مواد رنگ دار مانند شربت، قهوه، چای، چربی، واکس، ادرار و فضولات حیوانات و مانند آن آلوده و لکه دار شد، ابتدا باید این مواد را از سطح فرش زدود و سپس لکه های حاصل را به کمک مواد پاک کننده مانند صابون و پودرهای رخت شوی و حلال های مخصوص از بین برد.

باید توجه داشت که هر لکه ای فقط با رنگ برهای مخصوص و در تحت شرایط خاصی از بین می‌رود، به عنوان مثال برای زدودن اثرات آب میوه، شیر، قهوه، چای و شکلات از آب نیمه گرم و صابون و یا شامپو و برای لکه گیری اثرات تخم مرغ و خون از امتزاج نمک و صابون و سرکه سفید استفاده می‌شود.               
باید بدانیم که لکه های چربی با بنزین نیز به خوبی پاک می‌شوند. در صورتی که فرش به روغن آلوده شد، باید ابتدا روغن ریخته شده را به کمک قاشق جمع آوری نمود، سپس پارچه ای سفیدرنگ بر روی محل آلوده شده گذارده و اطوی نیمه گرمی بر روی این پارچه کشیده شود. بدین ترتیب روغن موجود در جسم فرش جذب این پارچه خواهد شد.

برای زدودن لاک ناخن از حلال استن

برای زدودن رنگ روغن از ترباشین

برای از بین بردن لکه قیر از حلال اکالیپتوس

برای محو کردن دوده و سایر پودرهای رنگ دار از جاروی برقی مکنده استفاده می‌کنند.

در هر صورت شستشوی محل لکه دار شده با مواد پاک کننده آنزیم دار (2درصد) و یا صابون های خنثی همیشه بی ضرر خواهد بود.

در کارگاه های شست و شوی فرش هنگامی که موفق به لکه برداری به صورت دلخواه نشوند، باید قسمت لکه دار شده را از روی شبکه تاروپود فرش جدا کرده و به جای آن با الیاف مناسب و رنگ های جور دوباره گره زنی و یا رفوگری کرد.

شستشوی فرش از سالها پیش در خانواده های ایرانی مرسوم بوده است و حتی در برخی از ماهها و روزهای سال دیده شده که گروهی از اهالی یک روستا و یا محل به طور دسته جمعی کار شستشوی سالیانه، فرش را در رودخانه های نزدیک شهر و روستا طی چندین شبانه روز انجام می‌دهند و این کار در برخی مناطق حالت سنتی و حتی نمایشی یافته که تماشای آن برای علاقمندان فرش ایران بسیار دلپذیر و زیبا است.

قالیشویی به روش جدید در کارخانه:

امروزه نیز در کارخانه های قالیشویی روشهایی شبیه به شیوه قدیمی اجرا می‌گردد .به این ترتیب که ابتدا فرش را برروی زمین پهن کرده و همه آن را با آب خیس می‌کنند.

پس از انکه تمام فرش به خوبی خیس شد مواد پاک کننده را به مقدار مناسب روی سطح قالی می‌ریزند. سپس با برس های ویژه ای شروع به شستن فرش می‌کنند. به این ترتیب قسمتهای چرک و آلوده قالی تمیز می‌گردد.

در این کارگاه قالیشویی دستگاههای خاصی طراحی و ساخته اند که دارای برسهای بزرگ و دایره ای شکل است و توسط نیروی برق به حرکت در می‌آید و به آهستگی سطح فرش را سائیده و نقاط تیره و چرک آن را می‌شوید.

 پس از آنکه تمام فرش را شسته شده توسط شلنگهای آب که دارای دوش های پخش کننده آب است و فشار آب قابل تنظیم است و تمام فرش را شسته و مواد شوینده را به خوبی از قالی دور می‌کنند.

پس از آنکه مواد شوینده از لایه لای پرز فرش خارج شد معمولاً فرش را به طور کامل و یکجا درون حوضچه های بزرگ آب فرو می‌کنند تا به اصطلاح آبکشی شود.

در صورتی که در کنار کارگاههای قالیشویی نهرهای آب روان موجود باشد و یا بتوان توسط چاههای آب، جریان سریع و رونده ای از آب فراوان ایجاد نمود، فرش را در داخل آن قرار داده و برای چند ساعت به حال خود رها می‌سازند تا مواد شوینده به طور کامل از درون قالی پاک و خارج شود.

به هنگام آبکشی فرش اغلب از پارو و برسهای خاصی جهت زدودن بهتر مواد شوینده و آلودگی ها استفاده می‌نمایند.

در کارگاههای قالیشویی عموماً به جای لوله کردن فرش و آبگیری آن تحت فشار قرار دادن از دستگاههای خاصی استفاده می‌گردد که عملکرد آن شبیه دستگاههای سانتریفوژ است. این دستگاهها محفظه ای استوانه ای هستند که فرش را داخل آن و به دیواره فلزی و مشبک آن مهار کرده و با روش شدن، بسرعت و با حرکت دورانی به چرخش در می‌آید. در این حالت به خاطر نیروی گریز از مرکز، بیشتر آب موجود در درون قالی به طرفین هدایت شده و از درون دیواره مشبک که در پشت قالی قرار دارد خارج می‌گردد. در بسیاری موارد این دستگاهها مقداری حرارت تولید می‌نمایند تا عمل خشک کردن قالی کمی تسریع یابد.

پس از آبگیری فرش آن را به همان روش قدیمی یا بر روی سطح زمین پهن می‌کنند تا خشک شود.

همچنین فرش را بر روی دارها و داربست های بزرگ می‌آویزند تا پس از 3-2 روز و در مجاورت هوای آزاد و نور آفتاب خشک شوند.

این کارگاه قالیشویی اقدام به ساخت گرم خانه هایی برای خشک کردن قالی نموده اند. در این گرم خانه با ایجاد یک کانون حرارت مرکزی توسط بخاری های بزرگ و یا سایر حرارت دهنده ها تمام فضای گرم خانه را به طور مساوی حرارت می‌دهند. سپس کلیه فرش ها را به داربست‌های ویژه ای آویزان و در کوتاهترین زمان فرشها را خشک می‌نمایند.

الف) اطلاعات میزان ظرفیت تولید و ضریب نقطه سربسر :

ب ) اطلاعات مالي و اقتصادی طرح :