احداث و بهره برداری از مزرعه کشت انبه ,

1-2-1-تعریف انبه :

انبه (نام علمی: Mangifera) میوه ای گرمسیری و گیاه آن از سرده­های تیره پسته ایان است. خاستگاه انبه شبه جزیره­ هند، پاکستان، بنگلادش و آسیای جنوب شرقی است. این درخت امروزه در بسیاری از کشورهای گرمسیری پرورش داده شده و در سراسر دنیا صادر می‌شود. میوه انبه علاوه بر مصرف خوراکی، آشپزی و آبمیوه گیری، به عنوان طعم دهنده، رنگ دهنده و عطر کاربرد دارد. برگ های درخت انبه نیز مورد استفاده های زینتی قرار می‌گیرد.

1-2-2- مشخصات انبه :

درخت انبه قد بلندی دارد و ممکن است به ۳۵ تا ۴۰ متر برسد. قطر قسمت شاخ و برگ دار آن نیز می‌تواند به ۱۰ متر برسد. عمر این درخت طولانی است و برخی از درخت های انبه با وجود ۳۰۰ سال سن هنوز میوه می‌دهند. رنگ برگ های درخت انبه در ابتدا و پس از جوانه زدن نارنجی مایل به صورتی است، که با گذشت زمان به رنگ قرمز تیره، و سپس سبز تیره در می‌آید. شکوفه های انبه کوچک و سفیدرنگ به صورت خوشه های ۱۰ تا ۴۰ سانتی متری هستند. هر شکوفه ۵ گلبرگ، ۵ کاسبرگ و ۵ پرچم دارد، و رایحه ای همچون موگه بهار دارد.

ضماد برگ درخت انبه، پوست سر و مو را تقویت می‌کند و خاصیت رنگی (سیاه) نیز دارد.

رسیدن میوه ها حدود ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. وزن انبه ها می‌تواند بین ۵۰۰ گرم تا ۲٫۵ کیلوگرم باشد. رنگ و اندازه انبه های رسیده با توجه به محیط و نور متغیر است. میوه رسیده می‌تواند زرد، نارنجی، قرمز یا سبز باشد. به هنگام رسیدن میوه ها بوی شیره ملایمی می‌دهند و با فشار ملایمی فرومی روند. در وسط میوه هسته درشتی است که با توجه به نوع درخت می‌تواند صاف یا دارای رشته و فیبرهایی در گوشت میوه باشد. گوشت میوه به رنگ زرد تیره و شیرین است. طعم انبه ها با توجه به گونه شان بسیار متفاوت است. به علاوه، با توجه به نوع میوه یا این که بیش از حد رسیده باشد، گوشت آن می‌تواند صاف یا رشته رشته ای باشد.

1-2-3-پرورش انبه :

انبه در جهان

درخت انبه از هزاران سال پیش در شبه جزیره هند پرورش داده می‌شد و بین قرن پنجم و چهارم پیش از میلاد به آسیای شرقی رسید. از سده دهم میلادی، انبه توسط اعراب به شرق آفریقا، و سپس به برزیل، کارائیب و مکزیک برده شد.

امروزه یک دوم کل محصولات انبه به کشور هند تعلق دارد. علاوه بر این کشور، انبه در آمریکای شمالی، مرکزی، جنوبی، کارائیب، جنوب و مرکز آفریقا، استرالیا، چین، پاکستان و آسیای جنوب شرقی پرورش داده می‌شود. این گیاه به آسانی پرورش داده می‌شود. با وجود این که هند بزرگ ترین تولیدکننده انبه در جهان است، کمتر از یک درصد از صادرات جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. در سال ۲۰۰۴، تولید جهانی انبه ۲۶٫۳ میلیون تن بود، و به این ترتیب رتبه ششم را در تولیدات جهانی میوه به خود اختصاص داد (پس از موز، انگور، پرتقال، سیب و موز سبز). ۸۹ کشور تولیدکننده انبه هستند.

انبه در ایران

مناطق جنوبی کشورمان باوجود اینکه شرایط ایده آل (گرما و رطوبت مناسب) را ندارد بعضی از محصولات گرمسیری انبه به خوبی رشد کرده و عملکرد بسیار بالایی دارد که در اقتصاد نقش مهمی ار ایفامی کند. بررسی ها نشان میدهد که تولید این گونه محصولات اقتصادی بوده و صادرات آنها نیز امکان پذیر است. تاکنون توجه چندانی به میوه های گرمسیری معطوف نشده و حداقل تا ابتدای دهه اخیر عملا در برنامه ریزی ها مدنظر قرار نگرفته است به طوری که وضعیت نامناسب باغات گرمسیری از جمله انبه خود مبین این ادعا است.

بااقدامات اخیر سازمان تحقیقات ،آموزش و ترویج کشاورزی و همچنین معاونت باغبانی وزارت کشاورزی به منظور افزایش تولید این محصولات امید است شاهد شکوفایی این محصولات ارزشمند در کشور باشیم. تلاش در جهت شناساندن میوه های گرمسیری در سطح مملکت وایجاد بازار داخلی کمک موثری در فراهم آوردن امکانات صادرات این محصولات فراهم خواهد نمود.

وضعیت کشت انبه در ایران براساس شواهد موجود،  سابقه کشت انبه در ایران به ۳۰۰ تا ۴۰۰ سال قبل می‌رسد. انواعی که امروزه در کشور کشت می‌شوند ارقامی هستند که از کشورهای پاکستان و هندوستان وارد شده اند و به اسامی مختلف درمناطق نام گذاری شده اند. مناطق جنوب و جنوب شرقی شامل استان های سیستان و بلوچستان، هرمزگان و منطقه جیرفت،  به عنوان مناطق مستعد برای تولید این محصول شناسایی شده اند.
استان هرمزگان با بیشترین سطح زیر کشت معال ۱۴۵۰ هکتار (۸۶۷ هکتار بارور و ۵۸۳ هکتارنهال) و تولید متوسط ۹۰ تن در هکتار مقام اول و استان سیستان و بلوچستان با سطح زیرکشت معادل ۳۶۰ هکتار (۲۸۰ هکتار بارور و ۸۰ هکتار نهال) و تولید متوسط ۱۷ تن درهکتار مقام دوم و جیرفت نیز با داشتن حدود ۳۰ هکتار در رده بعدی قرار دارد. مطمئناً با شناخت بیشتر مردم از خواص و ویتامین های این میوه با ارزش، تقاضای خرید آن افزایش خواهد یافت و با این حرکت بازار فروش آن در داخل کشور رونق خواهدگرفت وصادرات آن نیز می‌تواند به توسعه کشت این محصول کمک فراوان نماید.

جغرافیای مناطق گرمسیری کشور ما توانایی زیادی برای کشت و تولید انبه دارد و انشاء الله با افزایش تقاضای داخلی و خارجی، امید آن میرود که باغداران علاقه بیشتری به کشت آن پیدا میکنند و افزایش تولید آن می‌تواند به طور چشمگیری بر روی وضعیت اقتصادی مردم جنوب کشورمان تاثیر مطلوبی بگذارد.

بنابراین بیشترین سطح زیر کشت انبه در ایران به استان هرمزگان اختصاص دارد. در استان هرمزگان سالیانه ۲۲هزار تن و در سیستان و بلوچستان ۱۴ هزار تن انبه تولید می‌شود انبه در ایران در سواحل دریای عمان، مناطق راسک، سرباز، قصرقند، نیک شهر، دشتیاری وچابهار در سیستان و بلوچستان و همچنین در استان هرمزگان در شهرستان های میناب، رودان، بندرعباس وجاسک کشت شده است، در شهرستان حاجی آباد هرمزگان نیز درختان انبه بارور یافت می‌شوند. قدمت کشت این درخت در استان هرمزگان بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ سال می‌رسد، که این درختان در باغات شهرستان میناب یافت می‌شوند. انبه همچنین در استان کرمان در شهرستانهای جیرفت (مجتمع کشاورزی ساسان مهیمی) وکهنوج کشت گردیده است. در گویش محلی استان هرمزگان به انبه، انبا می‌گویند.

در شمال ایران و در استان گیلان نیز میوه ای ریز و آبدار وجود دارد که در اصطلاح عامیانه به آن انبه یا انبو می‌گویند، البته ظاهراً اسم درست این میوه ازگیل ژاپنی است و طعمش با انبه پاکستانی که بزرگتر است کاملاً تفاوت دارد، انبه شمالی ترش و آبدار و پرخاصیت است و طرفداران زیادی دارد اما بعد از چیدن تا زمان مصرف فرصت چندانی ندارید چون خیلی امکان نگهداری طولانی مدت ندارد.

ارقام مختلف انبه

ارقام، نژادها وانواع گوناگونی از این درخت در نواحی گرمسیری یافت شده اند که Popenoe در ۱۹۲۰ آنها را کم و بیش به دو گروه مشخص طبقه بنذی کرده است. با توجه به این که تاکنون یک طبقه بندی اساسی در این زمینه صورت نگرفته است. به تدریج باشناخت یک گونه جدید طبقه بندی تغییر می‌کند. به هر حال منشا گروه اول هند و گروه دوم هند و چین، اندونزی و فیلیپین است.

با وجود موارد استثنایی در هر دو گروه، به طور کلی به دلیل هیبریداسیون فراوان، بذرهای گونه های هندی، تک جنینی و آنهایی که از گروه هندوچین هستند، چند چنینی شده اند. نژادهای زیادی که ویژگی های خود را از طریق چند جنینی حفظ کرده اند در دو گروه شناخته شده اند و به خصوص آنهایی که در گروه هندی هستند، دارای میوه های با کیفیت پایین تر می‌باشند.

در ارقام مختلف انبه و گونه های موجود فعلی، تفاوت های بسیاری در ویژگی های میوه از بهترین انواع Carabao, Gedong, Mulgoba تا انواع متوسط (کیفی) مانند Turpentineurpentine و Itamaraca هم چنین در ویژگی های گل دهی و عادات میوه دهی دیده می‌شود.

جدول صفات شاخص گروه های هندی و هند و چین درکشورهای آمریکای جنوبی برای کشت انبه از ارقام مهم و مشهور ذیل استفاده می‌شود :

۱٫ رقم (نگو) Ngowe : دارای میوه های کشیده با رنگ زرد و کیفیت خوب که ازارقام مشهور صادراتی است.

۲٫ رقم (بوریبو) Boribo : دارای میوه های بزرگ و کشیده به رنگ نارنجی با کیفیت خوب و مناسب برای کنسرو شدن و از ارقام پرمحصول است.

۳٫ رقم (بتاوی) Batawi : دارای میوه های خیلی بزرگ و گرد به رنگ سبز زیتونی و با کیفیت خوب است.

۴٫ رقم (اپل) Apple : دارای میوه های گرد و به رنگ نارنجی زرد تا قرمزمتغیر بوده و از ارقام خوب صادراتی است.

۵٫ رقم (دودو) Dodo : از ارقام پرمحصول ولی میوه ها تا حدودی فیبری هستند.

ضمنا از ارقام Harries ، Sabre و Peach برای کشت در شرایط آب و هوایی خنک تر و در ارتفاعات ۱۸۰۰ متری استفاده می‌نمایند که رشد و نمو مناسبی دارند.

:Alphonso

وقتی سخن از طعم و عطر و مزه و کمیاب بودن در میان است Alphonso بهترین نوع از انبه برای نشان دادن این خصوصیات است. هند به علت شرایط آب و هوایی مطلوب تولید کننده این نوع از انبه محسوب می­شود.

نکته جالب این است که دانه ای که از این گونه­ی انبه به وجود می­آید قادر به تولید میوه نخواهد بود .

با این حال این نوع از انبه هم چنان یک میوه صادراتی در جهان محسوب می­شود.

:Ataulfo

Ataulfo زرد و لرزان به همراه یک شیرینی و طعم خامه­ای قطعا مورد علاقه  هر دوستدار انبه به حساب می­آید. این نوع از انبه نرم، مغز استوار و بدون هیچ گونه فیبری است که امکان تهیه سالاد و یا خوردن آن به تنهایی را فراهم نموده است. کوچک هستند و فرم بیضی دارند. این انبه اولا در مکزیک و در بین ماه های خرداد تا تير رشد می­کند.

:Francis

این نوع از انبه در تمام مزارع کوچک هاییتی کشت می­شود. از انواع طعم دار و شیرین انبه محسوب می­شود مغز میوه دارای فیبر ولی در عین حال بسیار نرم و آبدار است. رشد آن از ماه می‌تا جولای امکان پذیر است. رنگ زرد روشن در رنگ سبز آن به شکل یک باریکه جلوه می­کند و شکلی S مانند دارد. به دلیل فیبری بودن مغز میوه، ممکن است انتخاب محبوبی برای سالاد نباشد اما طعم دهنده خوبی برای یک نوع ترشی می­باشد.

:Haden

غنی از مواد معطر و یک انتخاب عالی برای استفاده در آشپزی و یا خوردن است. این انبه دارای مغز میوه سفت و در عین حال فیبر مناسب است که حالت چسبناکی مانند سایر سویه های انبه را ندارد. رنگ این انبه ها قرمز روشن به همراه آمیخته ای از زرد و سبز ونقطه های سفید رنگ است. این نوع از انبه اندازه های متوسط تا بیضی متمایل به گرد بزرگ دارند. برای اولین بار در جنوب فلوریدا در سال 1910 کشت شد و در ماه های آپریل و می‌رشد می­کند.

:Keitt

این نوع از انبه در مکزیک و ایالات متحده آمریکا تولید می­شود. وقتی به طور کامل رسیده و سبز باشد خوردن آن بسیار لذت بخش است .حتی شکل کامل نرسیده آن برای درست کردن ترشی مناسب است.

این انبه در فرهنگ آسیا بسیار محبوب است و در غذاهای آسیایی از آن استفاده می­شود. دارای طعمی میوه ای و شیرین و مغز آن سفت به همراه مقدار محدودی از فیبر است. رنگ‌ آنها سبز تیره تا متوسط است به همراه یک رنگ صورتی که تمام قسمت های کوچک آن را پوشانده است.

بزرگ و دارای اشکال بیضی مانند هستند. در ماه های مرداد و شهریور نیز کشت می­شوند.

:Kent

این انبه شیرین و مزه خوشمزه ای دارد که با مغز میوه آبدار خود این مزه را تکمیل می­کند، همچنین به صورت محدودی فیبر دارد. بافت و طعم‌ آنها برای آب گرفتن و یا خشک نمودن عالی است حتی در پختن (نانی از این انبه پخته می­شود که بسیار عالی است) استفاده می­شود.

انبه های سبز تیره، رنگ قرمز تیره ای را در سراسر قسمت های کوچک خود دارد. شکل میوه بزرگ و بیضی مانند است.

از ماه دی تا اردیبهشت و از خرداد تا مرداد به طور وسیعی در مکزیک، اکوادور و پرو تولید می­شود. البته نوع اصل آن در سال 1940 از  فلوریدا منشا گرفته است.

:Tommy Atkins

در اصل از فلوریدا ولی در مقیاس وسیعتر، انواع تجاری آن از آمریکا آمده است. همانند واریته Kent این نوع از انبه نیز از فلوریدا نشات می­گیرد. اکنون بیشترین پهنای رشد تجاری آن برای واریته های صادرات در ایالت متحده آمریکا می­باشد. این نوع از انبه طعم شیرین ملایمی دارد. مغز میوه آن سفت و چسبناک است. این انبه شکل های متفاوتی دارد که از بزرگ تا متوسط شکل بیضی آن ادامه دارد. بیشتر برجستگی های آن به رنگ قرمز تیره است که قسمت عمده سطح میوه را پوشانده است.

از فروردين تا تير و از مهر تا دي امکان کشت دارد. در مکزیک، برزیل،اکوادور و پرو نیز رشد می­کند.

: Valencia Pride

یک سویه کوچک تر از انبه Haden می­باشد که ریشه آن در فلوریدا یافت شده است.

اولین گزارش تولید آن در سال 1941 بوده است. این سویه بزرگ است و پوست آن با یک سطح قرمز رنگی پوشیده شده وگاهی رنگ زرد نیز در آن مشاهده شده است. فیبر کمی دارد درعین حال نرم و بافت آبدار آن در دهان بسیار خوشایند است. از تير تا مرداد نیز کشت می­شود.

:Glenn

یکی از بهترین انتخاب ها در بین سویه های گوناگون انبه است. شیرین است و طعم هلویی دارد. دارای یک رایحه عجیب و غریب می­باشد که آن را در میان عاشقان انبه محبوب کرده است.

این انبه ها رنگ صورتی و یا قرمز ناچیزی دارند و به شکل بیضی کشیده ای دیده می­شوند. در فلوریدا رشد می­نمایند و در ماه های ارديبهشت  تا خرداد امکان کشت دارند.

:Madame Francique

این نوع از انبه بومی هاییتی است  و به عنوان دسر انبه به عنوان یک دسر عالی نیز شناخته می­شود. رنگ آن از سبز روشن تا نارنجی متمایل به زرد تغییر می­کند.

آن ها از نظر شیرینی، مزه تندی دارند که در حالت خامی این مزه ها شدید تر هستند. بهترین واریته مورد توجه در این انبه در کارابن در ماه های شهريور و مهر کشت می­شود.

  اولین چیزی که برای پرورش انبه نیاز دارید دانستن این نکته است، پرورش دانه های انبه آسان نیست؛ مگر این که بخواهید انبه را در باغ یا به صورت حرفه ای و تخصصی در گلخانه تان پرورش دهید. در واقع، شما هرگز نمی‌توانید از همه دانه های جوانه زده، انبه برداشت کنید. این مسئله به هزار دلیل است؛ میوه انبه را نمی‌توان قبل از رسیدن، برداشت کرد؛ یعنی باید بزرگ و رسیده شوند. بیشتر انبه ها به صورت کامل از دانه ها رشد نمی‌کنند؛ بلکه به صورت پیوندی از شاخه ها و تنه رشد می‌کنند. در واقع امکان پذیر نیست که از همه دانه های انبه بتوان درخت انبه گرفت.

زمانی که درختی آفت زده باشد، ساقه های خیلی جوان را قلمه می‌زنند؛ این کار به منظور مقاومت بیشتر ریشه ها و رشد انجام می‌شود. در واقع بیشتر انواع انبه بسیار سرسخت هستند، یک میوه انبه کامل از دو عامل ویژه، خاک حاصلخیز و دانه بارور، به بار می‌آید. باید اجازه دهید تا انبه ها به اندازه ای که عالی و خوش رنگ شوند، رشد کنند. بنابراین، این فکر را کنار بگذارید که پرورش انبه ساده است و می‌توانید سریع‌ آنها را بعد از جوانه زدن برداشت کنید.

شرایط رشد

•نور: جوانه های انبه نیازمند روشنایی هستند، اما نه نور مستقیم خورشید؛ به عبارت دیگر اولین گزینه برای رشد، فراهم کردن نور زیاد برای جوانه ها است.

•آب: آبیاری را منظم و به روش صحیح انجام دهید. انبه مانند بسیاری از میوه های گرمسیری، در دره های متناوب خشک و مرطوب رشد می‌کند. دانه به طور منظم نیاز به رطوبت دارد تا جوانه بزند.

• خاک: خاک را با کود گیاهی مغذی کنید؛ اگر می‌خواهید در گلدان، دانه انبه بکارید خاک باید با زهکشی بسیارعالی باشد.

•کود: کود دادن باید منظم و به صورت یک بار در ماه حتی در زمستان انجام گیرد.

کشت و تکثیر انبه

بذرهای انبه به دو صورت چند جنینی و تک جنینی مشاهده می‌شوند. بذور چند جنینی پس از کاشت، تولید چند نهال می‌نمایند که به جز یکی بقیه به لحاظ صفات، کاملا شبیه پایه مادری هستند. اما از آنجایی که نهال حاصل از بذور تک جنینی به لحاظ صفات، شبیه پایه مادری نیستند، استفاده از تکثیر غیرجنینی ضروری است.

برای کاشت بذر، آنها را در خزانه در ردیف هایی به فاصله ۳۰ سانتی متر و با فاصله ۱۵ سانتی متری از هم در عمق ۶۰ سانتی متریبه نحوی می‌کارند که نوک جوانه هسته رو به بالا باشند. برای خزانه از خاک های رسی متوسط یا سیلت به همراه کودهای آلی استفاده می‌شود. استفاده از کودهای ازتی به صورت سولفات آمونیوم در خزانه توصیه شده است.

معمولا بذرهای انبه قوه نامه خود از ظرف مدت چهار هفته از دست می‌دهند و بذور پس از کاشت در خزانه پس از سه هفته جوانه می‌زنند. حدود شش هفته تا دوماه پس از سبز شدن، نهال های انتخابی را به گلدانی منتقل می‌کنند که حاوی خاک، کمپوست، شن و کود سبز است. البته به جای گلدان را کیسه های پلاستیکی نیز می‌توان استفاده نمود.

تصئیری از ضدعفونی بذور انبه بر علیه قارچ ها

• خزانه تولید نهال انبه در فضای باز (ایستگاه تیس چابهار)
• خزانه تولید نهال درزیر سیت گلخانه (باهوکلات چابهار)

معمولا از این نهال به عنوان پایه پیوند استفاده می‌شود.

انواع پیوند درانبه

انواع مختلفی از پیوند در انبه استفاده می‌شود که درآنها باید به نکات مختلفی توجه شود. به عنوان مثال گاهی از پایه هایی که به زهکش، کمتر حساسند و یا به سرمازدگی (انبه جنگلی) و شوری خاک، مقاوم ترند، استفاده می‌شود. بذور باید قبل از کاشت ضدعفونی شده و سپس در بستر بذر قرار گیرند.

اقلیم
آب وهوا اثر زیادی بر انبه دارد. بهترین اقلیم برای کشت و رشد انبه، شرایطی است که یک فصل خشک مشخص در زمان شکوفه دهی و رسیدن میوه داشته و دارای باران سالیانه بین ۱۲۵۰ تا ۱۸۰۰ میلی متر داشته باشد. در صورت کمبود باران، آبیاری ضروری است. تحمل این درخت به سرما کم است و به طوری کلی، متوسط دمای کمتر از ۱۵ درجه مانع رشد و نمو آن بوده و سرمای زیر صفر را بیشتر از چند ساعت تحمل نمی‌کند. انبه به اختلاف زیاد دما شب و روز نیزحساس است و لذا در مناطق گرمسیری، رشد و نمو مناسب آن به ارتفاع زیر ۶۰۰ متر و درمناطق نیمه گرمسیری به نواحی مسطح دریا محدود است.

خاک
انبه در انواع گوناگونی از خاک هایی که زهکشی مناسبی داشته باشند، رشد می‌کنند. این درخت به فضا زیادی برای رشد و گسترش ریشه نیاز دارد، و لذا خاک های کم عمق برای آن مناسب نیستند.  به لحاظ نوع خاک، خاک های شنی لومی و نیمه سنگین مناسب تر بوده و خاک های سنگین، شنی سبک و دارای املاح نمکی و یا حالت ماندابی،  نامناسب می‌باشند. زهکشی به خصوص در اوایل دوره رشد ضروری است و به طور کلی سطح آب زیرزمینی نبایستی از عمق 1/8 تا 2/5 متر بالاتر باشد.  مناسب ترین PH خاک برای کشت انبه بین ۵/۵  تا ۷ است.

 کاشت درخت انبه

انتقال نهال باید در شروع فصل بارندگی انجام گیرد. درختان پیوندی را در سطح ۱۲*۱۲ متر و درختان غیرپیوندی را بایددر سطح ۱۴*۱۴ متر کشت نمود. عمق چاله ها ۱ متر و طول و عرض چاله هم ۱ متر باشد. خاک سطح الارض و تحت الارض را از هم جدا کرده و سپس خاک سطح الارض را با یک حلب ۲۰ لیتری که حیوانی یا کمپوست مخلوط نمود و چاله را از این مخلوط پر کرد. خاک اطراف گیاه را با پا سفت می‌کنند و از خاک تحت الارض برای حلقه دور درخت استفاده می‌کنیم.

کوددهی
برای رشد نمو مناسب گیاه باید هر سال از کودهای شیمیایی استفاده نمود. میزان مصرف کودشیمیایی در سال اول بعد از کاشت گیاه بوده و در سال های بعد همزمان با شروع فصل بارندگی خواهد بود. هم چنین مصرف کودهای ازتی قبل از شکوفه دهی درخت درتثبیت میوه موثر است. معمولامیزان مصرف کودشیمیایی نیترات آمونیم همراه با کلسیم به شرح ذیل است.

سال اول ۵۰ گرم

سال دوم ۱۰۰ گرم

سال سوم ۱۵۰ گرم

سال چهارم ۲۰۰ گرم

اگر کمبود پتاسیم در خاک وجودداشته باشد می‌توان از کودشیمیایی مرکب با ترکیب ۱۸ ـ ۱۵ ـ ۱۲ به جای کود فوق استفاده نمود. در این صورت ۱۰۰ گرم برای هر درخت در سال اول و ۱۵۰ گرم در سال دوم و ۲۰۰ گرم در سال سوم توصیه می‌شود. در سال های بعد با توجه به وضعیت پتاس خاک بایدمیزان مورد نیاز افزایش یابد.
کاربرد محلول های حاوی ریزمغذی شامل مس، روی،  منگنز، و بر نیز مفید است.این کار بهتر است که در سال های اول کاشت سه بار در سال و در مورد بر یک بار در سال و در سال های بعد حداقل یک بار در سال صورت بگیرد. بهترین زمان برای مصرف کودحیوانی اوایل آذر و دی ماه و مصرف کودهای ازته و فسفره در اواسط بهمن ماه موثرتراست. مؤسسه تحقیقات خرما ومیوه های گرمسیری میزان مصرف کودهای NPK را برای درختان بارور (۶۸۰ ـ ۱۸۵ـ ۷۳۰) گرم در سال را توصیه نموده است.

کود حیوانی انبه:

درختان یکساله انبه به 10 کیلوگرم کود حیوانی نیازد دارد و با افزایش سن درختان، کود موردنیاز آنها افزایش می­یابد و باید هر دو سال یک بار کود حیوانی در اختیار آنها قرار داد. به ازاء هر سال سن درخت لازم است میزان 5 کیلوگرم کود حیوانی به مقدار اولیه افزایش شود به طوری که درخت 10 ساله انبه نیاز به 50 کیلوگرم کود حیوانی دارد که این کود باید در سال­هایی که درخت کم محصول است پس از برداشت میوه به خاک پای درختان اضافه شود. در سال هایی که درخت پر محصول است نیازی به مصرف کود حیوانی نیست.

کود شیمیایی انبه:

افراد مختلف توصیه­های کودی متفاوتی را برای درختان انبه پیشنهاد نموده­اند. برای درختان با سن بیش از 10 سال مصرف 730 گرم ازت، 180 گرم فسفر و 680 گرم پتاسیم خالص برای هر درخت توصیه شده است. زمان مصرف کودها به ترتیب 50 درصد زمان گل دهی و 50 درصد پس از برداشت است.

آبیاری
آبیاری درختان انبه بستگی مستقیم به شرایط آب و هوایی و میزان بارندگی دارد. چنانکه در مقدمه ذکرشد، در مناطقی که بارندگی کافی است، نیاز به آبیاری درختان مسن بسیار کم است. به طور کلی برای دوره های اولیه دو تا سه ماه پس از کشت، آبیاری سه بار در هفته صورت می‌گیرد. در دوره های بعد آبیاری در تابستان یک بار در هفته و در زمستان هر دو هفته یک بار انجام می‌شود. درختان مثمر دو تا سه بار در ماه آبیاری می‌شوند.

در دوره ۲ تا ۵/۲ ماهه قبل ازگلدهی از آبیاری اجتناب می‌شود.  این کار رشد سبزینه ای را دچار وقفه کرده و درنتیجه باعث گلدهی بهتر می‌شود بنابراین در زمان گلدهی نیز باید از آبیاری اجتناب کرد و در صورت لزوم یک آبیاری سبک پس از دوره مذکور و قبل از شکوفایی گل ها انجام می‌گیرد. پس از تثبیت میوه ها، آبیاری بایستی به طور مستمر انجام شود. اما در این طرح از روش آبیاری قطره­ای استفاده می­شود که در ذیل به تعریف کلی و محاسن و معایب این روش می­پردازیم. همچنین در این طرح آب استفاده شده برای آب رسانی مزرعه، آب دریا می­باشد که در ادامه روش­های پیشنهادی آبرسانی به مزرعه توضیح داده می­شود.