آژانس مسافرتی و هواپیمایی ,

سفر

سفر رفتن و مسافرت یکی از متداول ترین تفریحات و شاید بتوان گفت فعالیت هایی است که افراد در سرتاسر جهان انجام می‌دهند.این فعالیت به قدری در زندگی های اکثر افراد جا افتاده است که کمتر کسی شاید تا به حال از خود پرسیده باشد که سفر چیست و چه تاریخچه ای دارد.

سفر چیست؟

شاید در ابتدا این سوال کمی عجیب به نظر برسد ولی اکثر ما می‌توانیم یک پاسخ خیلی ساده برای آن پیدا کنیم.در یک پاسخ خیلی ساده سفر یعنی رفتن از یک نقطه یا مکان به یک نقطه یا مکان دیگر.اینکه فاصله ی بین این دو نقطه چقدر باید باشد تا بتوانیم آن را سفر بنامیم خیلی مشخص نیست.برخی می‌گویند که اگر فقط از شهر خارج شدیم می‌توان به آن سفر گفت.برخی نیز کسی را مسافر می‌گویند که سفرش کمتر از ۲۴ ساعت یا بیشتر از یک سال طول نکشد.هم چنین در یک مفهوم کلی می‌توانیم سفر را جدا شدن از خانه و زندگی روتین برای هدفی خاص تعریف کنیم.این هدف می‌تواند هرچیزی باشد که در ادامه به بررسی برخی از اهداف رایج برای مسافرت می‌پردازیم.

گردشگری، سیاحت یا توریسم به طور کلی به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می‌شود. هر چند که در سال‌های اخیر شامل هرگونه مسافرتی می‌شود که شخص به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود.

به کسی که گردشگری می‌کند گردشگر، سیاح یا توریست گفته می‌شود. واژه گردشگر از زمانی پدید آمد که افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت کردن نمودند. از زمانی که مردم توانایی مالی بیشتری پیدا کردند و عمرشان طولانی‌تر شد، این امر ممکن شد. اغلب گردشگرها بیش از هر چیز به آب و هوا، فرهنگ یا طبیعت مقصد خود علاقمند هستند. ثروتمندان همیشه به مناطق دوردست سفر کرده‌اند، البته نه به صورت اتفاقی، بلکه در نهایت به یک منظور خاص. به طور مثال برای دیدن ساختمان‌های معروف و آثار هنری، آموختن زبان‌های جدید و چشیدن غذاهای متفاوت. گردشگری سازمان‌یافته امروزه یک صنعت بسیار مهم در تمام جهان است.

گردشگری در جهان

لغت گردشگری(tourism)از کلمه tour به معنای گشتن اخذ شده که ریشه در لغت لاتین turns به معنای دور زدن، رفت و برگشت بین مبدأ و مقصد و رخش دارد که از یونانی به اسپانیایی و فرانسه و در نهایت به انگلیسی راه یافته‌است. افراد ثروتمند معمولاً به اقصی نقاط جهان سفر می‌کنند تا شاهکارهای هنری را ببینند، زبان‌های جدید بیاموزند، با فرهنگ‌های جدید آشنا شوند و یا با غذاهای دیگر کشورها آشنا شوند. اصطلاحات «توریسم» و «توریست» اولین بار در سال ۱۹۳۷ توسط جامعه ملل مورد استفاده قرار گرفتند. گردشگری به سفر به خارج از کشور و با مدت زمان بیش از ۲۴ ساعت اطلاق می‌شود.

گردشگری در ایران

با دقت در سفرنامه‌هایی که به جای مانده به این نتیجه می‌رسیم که آنچه از قرن نهم تا قرن چهاردهم میلادی وجود دارد، سیاحت مسلمانان است به کشورهای خاورمیانه و خاور دور، مانند: ژاپن و آفریقا و اروپا. جهانگردان مسلمان گزارش سفر خویش را در کتابهای جغرافیائی و یا در تحقیقات تاریخی و عقیدتی ارائه داده‌اند. و در این دوران خبری از رفت و آمد سیاحان اروپایی و مردمان غرب مسیحی نیست. و گویا آنان هیچ گونه‌ای علاقه‌ای به گردشگری نداشته‌اند. گاه گاهی به یک جهانگرد و تاجر یهودی غربی در بلاد شرق بر می‌خوریم. از قرن پانزدهم به بعد، بویژه در قرن هفدهم می‌بینیم که جریان گردشگری به طور دقیق به عکس جریان یافته است. جهانگردان مهم را غربیان تشکیل می‌دهند که به سرزمینهای شرق روی آورده و گزارشهای گوناگونی از آداب، میراث فرهنگی، شیوه‌های حکومتی، اجناس و محصولات شهرهای اسلامی داده‌اند و خبری از جهانگردان مسلمان نیست و یا اگر رحله هائی وجود دارد، در محدوده سفر حج و از منطقه‌ای اسلامی به منطقه‌ای دیگر است.

به استناد بندهای الف، ب و پ ماده یک آیین نامه نظارت بر تأسیس و فعالیت دفترهای خدمات مسافرتی، سیاحتی، جهانگردی و زیارتی موضوع تصویب نامه شماره 14404 / ت 23203 ها مورخ 5 / 4 / 1380 هیات محترم وزیران، آژانس های مسافرتی به سه دسته زیر تقسیم می‌گردند :

الف) آژانس های مورد اشاره در بند الف ماده یک آیین نامه فوق الذکر که تحت نظارت مستقیم سازمان هواپیمائی کشوری هستند و وظیفه اصلی آنها فروش بلیط خطوط مختلف هوائی داخلی و خارجی است. شایان ذکر است این گونه دفاتر نه تنها به هیچ عنوان حق برگزاری تور را ندارند بلکه حق فروش تورهای سایر دفاتر برگزار کننده را نیز ندارند چراکه اساساً مجاز به عقد قراداد تور با مسافر نیستند. ضمناً این نوع از آژانس های مسافرتی با رعایت آیین نامه ها و ضوابط مربوطه می‌توانند به عضویت یاتا IATAدر آیند. به اینگونه دفاتر اصطلاحاً آژانس های دارنده مجوز بند الف گفته می‌شود.

ب) آژانس های مورد اشاره در بند ب ماده یک آیین نامه فوق الذکر که تحت نظارت مستقیم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هستند و وظیفه اصلی آنها برگزاری انواع تورهای داخلی و خارجی، رزرو هتل، اخذ ویزا و سایر فعالیت های مرتبط با صنعت گردشگری است. شایان ذکر است اینگونه دفاتر حق برگزاری تور در مسیر عربستان (حج)، سوریه و عراق را ندارند. به اینگونه دفاتر اصطلاحاً آژانس های دارنده مجوز بند ب گفته می‌شود.

پ) آژانس های مورد اشاره در بند پ ماده یک آیین نامه فوق الذکر که تحت نظارت مستقیم سازمان حج و زیارت هستند و وظیفه اصلی آنها برگزاری انواع تورهائی است که جنبه زیارتی دارد از جمله برگزاری تور در مسیر عربستان (حج)، سوریه و عراق. شایان ذکر است اینگونه دفاتر حق برگزاری تور در مسیرهای غیر زیارتی را ندارند. به اینگونه دفاتر اصطلاحاً آژانس های دارنده مجوز بند پ گفته می‌شود.

نکته مهم : آژانس های مسافرتی موجود در کشور می‌توانند هر یک از مجوز های مذکور را بطور مجزا و یا ترکیبی از د و یا هر سه مجوز داشته باشند. در آن صورت آژانس مربوطه بطور همزمان تحت نظارت مستقیم تمامی سازمان هائی قرار خواهد داشت که مجوزهای خود را از آنها دریافت نموده است.

الف) اطلاعات میزان ارائه خدمات در ضریب نقطه سربسر :

ب ) اطلاعات مالي و اقتصادی طرح :